Vorige week werd ik gebeld door een (toekomstige) achterbuurvrouw, die al met haar gezin op hun bouwplaats in Oosterwold woont. Er vlogen blokken piepschuim langs, waarschijnlijk van ons. In Almere Buiten had ik niet in de gaten dat het zó hard waaide, maar op het open veld in Oosterwold zijn nog maar weinig gebouwen die de wind kunnen breken. Ik had geen idee hoeveel blokken er zouden moeten liggen op onze bouwplaats, maar gelukkig bleken de kinderen van de buurvrouw alle weggewaaide blokken verzameld te hebben. De buren hadden zelf ook last van de wind, het zeil om hun huis lag vast met zware balken, maar ook hier bleek de wind vat op te hebben gekregen. Ik heb ze geholpen om het een en ander vast te zetten. Onze weggewaaide blokken, die voor de bekisting van de fundering zijn, kon ik tijdelijk in het dichte gedeelte van huis laten liggen. Het piepschuim dat er nog lag heb ik verzwaard door een bouwhek los te maken en erop te leggen.
Een dag later hebben we alles opgehaald en teruggelegd op ons terrein, wederom met hulp van deze lieve buurvrouw. Provisorisch hebben we het met de overgebleven bouwhekken vastgezet tegen het transformatorhuisje.
Deze week kreeg ik ook een streng mailtje van de bouwinspecteur. Er was geheid zonder toezicht, en dat is tegen de afspraak in. De aannemer had een eerdere mail hierover over het hoofd gezien. Aan de telefoon klonk de bouwinspecteur al een stuk milder. Hij wilde graag nog de heistaten inzien en de bewapening controleren, dan was het in orde. Gelukkig is er goed gekalenderd, oftewel het bijhouden met hoeveel slagen de palen de grond in gaan. Inmiddels heeft de aannemer de bekisting voor de funderingsbalken gereed gemaakt en hoeven we ons even geen zorgen meer te maken over losse materialen.
Over koetjes en kalfjes 